Het is mooi een raam te zijn waarin het licht niet dooft voor al wie denkt: 'Het is al laat'.

Het winnende gedicht van Gedichtendag 2010 ligt me nauwer aan het hart dan eender ander winnend gedicht. Het is gedicht is genaamd naar de man waarvan ik het meest hou, die ik het meest van al bewonder en die bovendien vandaag jarig is. Daarom verdient het een heel speciaal plaatsje in mijn hart voor poëzie... Mats je zadelt mijn rug en sterk rijden we een nieuwe ochtend in meesterlijk, vanuit de hoogte, kies je het golvend landschap voor je dag jij, de uitvinder van de kleine glimlach en van de ernst, als je waakt over onze vissen in bad warmen we samen het water en geven het aan kapiteins en matrozen een lied en het schoonschrift word je, ik de plek om stem en papieren te bewaren je bent de tekening en het krijt meer dan ik uit mij verwachtte mijn voorraad ben je elke dag je houdt mij op de wereld - Roel Richelieu Van Londersele

Voor Sverre Later wil ik een wand vol krantenknipsels, een open haard en een mand vol appels die ik zelf geplukt heb in een oude boom- gaard. Ik wil een muurtje van brandhout tegen het huis voor de muizen. Ik wil boodschappen doen op een omafiets met slag in het wiel en fietstassen met bloemetjesmotief. Een bel die het niet doet, zodat ik moet roepen. Ik wil lang grijs haar in een knot en rimpels in mijn gezicht, van het weer, van het plukken van de appels en een man die thuiskomt als het eten klaar is, die hout gaat hakken na het eten omdat het koud is. Het eten niet natuurlijk. Ik wil bovendien dat er nooit iemand op bezoek komt, omdat we geen familie hebben en de vrienden de hond en de kat zijn en wijzelf van elkaar. Verder niemand. Ik weet soms niet waar mijn man is, wel dat hij is. En dat hij Satie of Sibelius op de piano speelt, 's avonds als ik Rilke lees voor de open haard. Toen ik vroeger nog niet zo oud was, dacht ik dat een open haa

Ik heb de labels drastisch verminderd in aantal omdat het zeer onoverzichtelijk werd elke schrijver als label op te nemen. Auteurs die meerdere keren voorkomen vind je nog wel in de lijst, net zoals de algemene thema's . Hopelijk schep ik hiermee terug wat overzicht.

Deze nacht kan ik de meest trieste verzen schrijven. Schrijven, bijvoorbeeld: “De nacht is vol sterren, en de sterren zijn blauw en trillen in de verte.” De nachtelijke wind draait in de hemel en zingt. Deze nacht kan ik de meest trieste verzen schrijven. Ik hield van haar, en soms hield ze van mij. Op nachten als deze hield ik haar in mijn armen, Ik kuste haar keer op keer onder de eindeloze hemel. Ze hield van me, en soms hield ik van haar. Hoe kon men niet houden van die grote stille ogen. Deze nacht kan ik de meest trieste verzen schrijven. Denken dat ik haar niet heb. Voelen dat ik haar verloren heb. De immense nacht te horen, nog immenser zonder haar. En het vers valt op de ziel and dauw op het gras. Wat doet het er toe dat mijn liefde haar niet kon houden. De nacht is vol sterren en ze is niet bij mij. Dat is alles. In de verte zingt iemand. In de verte. En mijn ziel is ontevreden haar te hebben verloren. Als om haar dichter te breng

Want slapend is ze meest nabij. Louter streling, in mijn neus, louter voedsel, voor mijn ogen. En donker, duister lichaam, in die stralende handen van mij. Louter slapend is ze kwetsbaar. En onaanraakbaar - dierbare schroom. Verheven boven verlangens, ontdaan van gebreken. Ademende schoonheid, in mijn vingertoppen. Louter slapend is ze ondraaglijk lief. - Biezon

Hoop ziet het onzichtbare, voelt het ontastbare en bereikt het onmogelijke. - Anoniem

Het onverdraaglijke is het begin van de curve van vreugde. - Djuna Barnes

Ik geloof in de zon, zelfs als die niet schijnt. Ik geloof in liefde zelfs als ik die niet voel. Regels, gekrabbeld op een muur van een kelder in Keulen, vernield door een bombardement in de Tweede Wereldoorlog.

Shine, shine when the world is dark as night Don't be afraid to know you're right And when you just can't shine no more That's what I'm here for - Sarah Bettens

Neem de tijd om te dromen - Het is meereizen met de sterren. Neem de tijd om te beminnen en om bemind te worden - Het is het voorrecht van de goden. Neem de tijd om rond te kijken - De dag is te kort om opgesloten te zitten. Neem de tijd om te lachen - Het is de muziek van de ziel. - Oud Engels gebed

muziektekst Envoi van Absynthe Minded: My verses stand gawping a bit I never get used to this They lived here long enough Enough! I send them out of the house I don’t wanna wait Until their toes are cold Enough! I wanna hear the humming of the sun Or that of my heart, Hardening Enough! They don’t screw classically They babble commonly And bluster nobly Enough! Enough! (Refrein) In winter their lips leap In spring they lie flat at the first warmth They ruin my summer And in autumn it’s girls and a broken heart For another twelve lines on this sheet I’ll hold my hand over their head And then I’ll kick them out Enough! Go and pester elsewhere, one-cent rhymes Find somebody who cares Enough! Go now on your high feet This is where the graves laugh When they see their guests Enough! One corpse on top of the other Go now and stagger to her Whom I do not know Enough! Enough! (Refrein) originele tekst van Hugo Claus: Mijn verzen staan nog wat te gapen. Ik word dit nooit gewoon. Zij hebben hier

Onze kleine bootjes gaan onder zeil op een onbekende oceaan - en dit maakt ons bevreesd. Maar wij maken deel uit van de verwondering. De zee telt vele wonderen, de hemel is bezaaid met sterren. En wij leven daar middenin. - Pam Brown

Ster van me, je kijkt naar de sterren. Ik wil het firmament zijn en kijken naar jou uit duizenden ogen. - Plato (ca. 429-347 v.C.) vert. Patrick Lateur

Neem een man, neem een vrouw. Neem mij, neem jou. En laat ons binnen een jaar of dertig nog eens op deze zelfde plek komen staan en nog eens kijken naar diezelfde bosrand en nog eens zoeken naar elkaars even koude hand en denken: ja. - Marc Tritsmans

Wat is er? - Alsjeblieft, verraad ons toch niet en sta op voor hij komt of hij maakt jou dood en mij ongelukkig. Het is al dag. Zie je niet het licht door het raam? - Anoniem vert. Paul Claes

Gelukkig als de goden lijkt mij de man te zijn die vlak tegenover jou zit en luistert naar je mooie stem en lieve lach, zodat plots mijn hart in mijn borst bonst. Zodra ik naar je kijk stokt mijn stem, mijn tong is gebroken, een licht vuur loopt door mijn huid, ik zie niets meer, mijn oren suizen, zweet stroomt van mij af, een beven bevangt me, ik voel me klammer dan gras, het lijkt of ik dood ga, maar alles is te dragen als ... - Sapfo (ca. 600 v.C.)