Het is mooi een raam te zijn waarin het licht niet dooft voor al wie denkt: 'Het is al laat'.

Als ik de grens aanraak van mijn vermogen worden mijn zolen even grondig plat kriebelt er iets boven mijn ellebogen en begrijp ik : nu begrijp ik wat. Dan krijg ik wel eens tranen in mijn ogen niet van het begrepene maar doordat ik merk hoe kinderachtig opgetogen ik weer ben met wat ik nooit bezat Lieve natuur door de natuur bedrogen omhels ik de natuur en blijf ik pogen in haar te baden die ik a l aanbad toen ik bijvoorbeeld zag hoe vogels vlogen doordat ze met hun armpjes bewogen en dat ik dergelijke armpjes had - Leo Vroman

Kijk naar de daken, kind, bescherming voor jou, voor mij, voor ons, voor velen, nu nog door vaklui geplaatst, binnenkort misschien 3D-geprint. Wie in een huis woont, kind, vergeet dat daken zelf geen daken hebben, klimop danst op huis naar het dak toe, dak ontvangt klimop. Vormen en mensen in huizen onverstaanbaar op weg, gelukkig door het dak in roekeloosheid gestuit. Ik hoop af en toe voor jou een dak te zijn in deze stad, dit land, ik zal beschutten, winnaars verliezers, maar ik maak plaats wanneer je de sterren bekijkt. - Jeroen Theunissen Winnend gedicht Herman de Coninckprijs 2016

bedenk me als een stukje papier dat je onbedacht in je jaszak propt nadat je er wat op schreef. ik laat open wat, al hoop ik: laat het een zin zijn. één voor in een vers van later en waaraan je blijft denken, nog lang nadat je me wegstopte. je kent de zin naderhand vanbuiten. hij doemt op als een mantra in je hoofd. toch, nooit vind je er de juiste context voor: een goed gedicht dat de zin plaatst, omkadert, bovenal temt. hoe je me dan na verloop van tijd bovenhaalt, streelt en zucht: wat moet ik met je aan? - Sylvie Marie

Zoals de zachte nachtgeluiden stil komen dwalen in je droom raken gedachten je soms aan. Dat moeders ook dood kunnen gaan. Dat vaders ook wel eens kunnen huilen En dat je nooit weet wat er komt. Hoe kun je een gedachte laten zwijgen? Het zijn net vlinders: kun je vlinders slaan? Je wilt gewoon dezelfde blijven En dat er niemand weg zal gaan. - Johanna Kruit Uit: Wie weet nog waar we zijn? (1999)

Hier staan we te verstijven in een park.  Een kus voorkomt dat men mijn adem ziet,  mijn hand blijft steken in een teer gebaar.  Ik wil je loslaten, maar kan het niet:  mijn vingers zijn de feiten in je haar.  Wij zijn in het Ter Kameren van een seconde  koude geliefden, die met maartse monden  elkaar een kus geven als een citaat. - Benno Barnard

Een ogenblik geduld alstublieft. We zullen u zo spoedig mogelijk te woord staan. Een ogenblik geduld alstublieft. We zullen u zo spoedig mogelijk te woord staan. Een ogenblik geduld alstublieft. We zullen u zo spoedig mogelijk te woord staan. Een ogenblik geduld alstublieft. We zullen u zo spoedig mogelijk te woord staan. Een ogenblik geduld alstublieft. We zullen u zo spoedig mogelijk te woord staan. Een ogenblik geduld alstublieft. We zullen u zo spoedig mogelijk te woord staan. Een ogenblik geduld alstublieft. We zullen u zo spoedig mogelijk te woord staan. Een ogenblik geduld alstublieft. We zullen u zo spoedig mogelijk te woord staan. Een ogenblik geduld alstublieft. We zullen u zo spoedig mogelijk te woord staan. Een ogenblik geduld alstublieft. We zullen u zo spoedig mogelijk te woord staan. Een ogenblik geduld alstublieft. We zullen u zo spoedig mogelijk te woord staan. Een ogenblik geduld alstublieft. We zullen u zo spoedig mogelijk t