Het is mooi een raam te zijn waarin het licht niet dooft voor al wie denkt: 'Het is al laat'.

Het was laat en het ging over de waarheid. Essenties vind je in het kleinste meest gewone zei iemand, zelfs een aardappel heeft zwaartekracht het grootste wat ik deed in mijn leven tot dusver was niet schreeuwen maar dag zwaaien, dagdag naar alles wat verdween en begon, doden, kinderen, alles verandert nu eenmaal, de thermodynamica stelt dat chaos de regel is, alles beweegt voortdurend van gaaf naar voor altijd kapot hieruit leidt men het bestaan van de tijd af, vandaar ook dat wuiven van mij, van ons – correctie tot dusver is onzin, het verleden bestaat niet vroeger is een gedachte, een maaksel, een aanschaf dus ik heb niets moedigs gedaan, ik heb alleen zojuist in het donker van de kast die mijn hoofd is getast naar het vermeende eeuwige vanzelf van vandaag gekochte knollen en daar dacht ik iets bij wat ik nooit eerder bij precies datzelfde dacht. - Esther Jansma Uit: Alles is nieuw, Uitgeverij de Arbeiderspers 2005

"Misschien zijn alle draken in onze levens eigenlijk prinsessen die alleen maar zitten te wachten op het moment waarop we eindelijk, mooi en moedig, in actie schieten. Misschien is datgene waar we bang voor zijn in zijn blootste essentie iets hulpeloos wat onze liefde zoekt." - Rainer Maria Rilke Uit: Brieven aan een jonge dichter

Ik kijk liever naar de maan dan naar de mens. De mens, ik word er zo moe van. Dat roepende, smekende, lachende, verlangende, niet wetende, willen wetende, ik hou van jou zeggende, of denkende, op schoenen of op eelt lopende, van de een naar de ander rennende, met sieraden en muziek beklede mens. Ik kijk liever naar de maan die altijd hetzelfde is: onverschillig. trouw. De maan heeft geen woorden nodig om te zeggen: ik ben er en morgennacht ben ik er weer. Misschien zit er een wolk voor, misschien zie je me niet omdat je binnen bent, omdat je binnen naar je dwaze liedjes ligt te luisteren of omdat er tranen voor je ogen zitten, tranen omdat je denkt dat je alleen bent, maar je bent niet alleen, want ik ben er, en gisteren was ik er ook, en morgen ben ik er weer. - Tjitske Jansen Uit Het moest maar eens gaan sneeuwen. Uitgeverij Podium, 2003

Opruimen en zwemmen dat is alles wat er moet vandaag. Ik ga geen beroep doen op vriendschap die hoeft mij niet te zien om er te zijn. Dat ga ik vandaag geloven. Dat hoge doel kan ook wel even wachten. Hoge doelen staan bekend om hun grote geduld. Ik hoef vandaag niet op een dak te zingen, geen ongevraagde engel van de stad te zijn. Ik ga wat aan mijn moeder denken hoeveel zij houdt van mij. Dat ga ik vandaag geloven. Ik weet dat er een hond is met oren als omgevouwen beukenbladeren Ik weet dat er een gans is met een hals als de stam van een oude eik- in plaats van gaatjes in zijn snavel zat een pluisje. Ergens ligt een witte pauw op een veld vol madeliefjes. Ergens bloedt een zon leeg. ik hoef het niet te zien vandaag. - Tjitske Jansen Uit: Het moest maar eens gaan sneeuwen. Uitgeverij Podium, 2003

Foto: Roel Hadermann Dit is de toover van dit lichte land, dat het den indruk laat als lag het ver, vreemd en onwezenlijk, op een planeet ouder dan onze aarde, een planeet in strengen ernst verstild, de eenzaamheid omgeeft haar als een dampkring. In dit land zoekt elke lijn de verste verten, keert zich aan geen afstand, aan geen ruimte of tijd, gaat maar gestadig in één richting voort door lichten dag en weer door lichten nacht en zoo afwiss’lend tot – waar is de grens? De grenzen schijnen hier gewischt, vervloeid, niet te bestaan; een andere planeet. - Augusta Peaux