Ik was mijzelf niet meer...
Ik was mijzelf niet mee r d at ogenblik. Toen ik je zoende waren woorden al lang overbodig, en jij bood je mond. Het was groots hoe jij je lichaam toen dun tegen me aan drukte (woorden blijven ver onder de maat van deze tederheid). Ik was een tijd mijn naam vergete n en schrok toen ik hem later hoorde uit je mond. Het was alsof ik met een schok mezelf weervond. Nu ik dit ogenblik oproep in woorden besef ik pas: Alleen dit is onzegbaar. - Stefaan van den Bremt