Het is mooi een raam te zijn waarin het licht niet dooft voor al wie denkt: 'Het is al laat'.

Wij zijn gelukkig. Buren bonken op onze muren: 'Wij ook! Wij zijn ook gelukkig!' Voorbijgangers blijven staan, drukken hun neus tegen ons raam, roepen: 'En wij dan... Vlak ons niet uit...! Alsof wij niet gelukkig zijn!' lopen peinzend verder, vragen elkaar: 'Wij zijn toch gelukkiger dan wie dan ook? Dat is toch zo?' Kinderen sluiten zich bij hen aan, dansend, zingend maar wij hierbinnen, weggezonken in het schemerdonker, wij twee, wij zijn het gelukkigst. - Toon Tellegen

Het spijt me. Die drie woorden! die zijn geboren uit ontgoocheling             en een zucht van onnadenkendheid die zijn groot geworden in het naargeestige midden tussen lief en leed die door het leven hebben gemarcheerd één twee één twee, dromend van een oogopslag en die ongemerkt van betekenis zijn veranderd, verbleekt in het lege aangezicht van onbekenden hemels en vergeefs o het spijt me, het spijt me! - Toon Tellegen

Ik heb je alles gegeven: een gedicht, mijn maandsalaris en een kind; wil je nu even kijken of het eten klaar is? - A. Marja

Een man ging op zijn tenen staan en rekte zich uit, rekte zich zo ver mogelijk uit, rekte zich verder uit dan men menselijkerwijs voor mogelijk houdt, vroeg omstanders hem nóg verder uit te rekken - en toen zij hem nóg verder hadden uitgerekt en de zon onderging en de wereld gloeide in een vuurrood licht, toen rekte hij zich geheel alleen nóg iets verder uit - hij kon al niets meer zeggen en tenslotte ook niets meer denken - en nog altijd rekte hij zich verder uit om iemand te bereiken die in essentie (zo noemde zij dat) onbereikbaar was. - Toon Tellegen

Onze moeder sloeg de geuren op. Als ze ons voor het slapengaan een kruisje gaf, en nog even met haar wijsvinger over onze wangen aaide, herinnerde haar hand ons aan de voorbije dag. Aan haar hand hing de lucht van geschilde uien, en daarvan kwam het stoofvlees weer op tafel. Door de zweem van boenwas herinnerden we ons hoe het huis had geroken toen we uit school kwamen. De geur van de Spaanse zeep die ze altijd van dezelfde buurvrouw kreeg, en ondanks die buurvrouw heel lekker vond, deed ons eraan denken dat we vanavond in de keuken lang tegen haar aan hadden geleund, maar eigenlijk niet lang genoeg. Tegen de tijd dat we naar bed moesten, en zij sokken zat te stoppen terwijl ze naar de televisie keek, had ze allang de lucht van bloemen opgeslagen, want de sokken roken naar de wasmachine,en haar handen intussen ook. Haar vngers stelden ons gerust: niets is veranderd. 'Godzegentje en bewaartje,' zei ze, en het kruisje dat ze gaf was dun als haar

She can kill with a smile She can wound with her eyes She can ruin your faith with her casual lies And she only reveals what she wants you to see She hides like a child But she's always a woman to me She can lead you to love She can take you or leave you She can ask for the truth But she'll never believe you And she'll take what you give her as long as it's free She steals like a thief But she's always a woman to me Oh, she takes care of herself She can wait if she wants She's ahead of her time Oh, and she never gives out And she never gives in She just changes her mind She will promise you more Than the Garden of Eden Then she'll carelessly cut you And laugh while you're bleedin' But she'll bring out the best And the worst you can be Blame it all on yourself Cause she's always a woman to me She is frequently kind And she's suddenly cruel She can do as she pleases She's nobody's fool But she can