Posts

Posts uit april, 2018 tonen

Vierentwintig...

Afbeelding
Vierentwintig uur per dag denkt iets aan jou in mij en vandaag dacht het aan die ene lach van toen ik iets liefs tegen je zei - Lars van der Werf Uit: Versjes van Lars

Mausoleren

Afbeelding
De muren moeten nog warm zijn van het vuur dat er brandde. Kleren liggen op een stoel, de geuren voor later in de draden opgeslagen. Vergeet geen detail. Zo is het. Zo klinkt het. Zo mild valt het licht. Dit beitelen in steen terwijl het leeft. Het huis moet blijven staan om in te slapen als het weg is. Verzin nu je erin bent hoe het vroeger was. Zet de dingen op hun plaats om terug te kunnen vinden bij gemis. - Ruth van Rossum Uit: Sakasegawa. 2012.

Vandaag heb ik geen woorden

Papa. Vandaag ben ik geen raam, heb ik geen licht en denk ik ‘Het is te laat’. Te laat voor al die dingen waarvan we ooit droomden samen. Het was al langer vijf voor twaalf, nu is het middernacht. Alle mensen gingen slapen en jij werd nooit meer wakker. Ik mis alle dingen die jij nu mist door er niet te zijn. Kon ik het allemaal maar delen door gewoon je deur binnen te wandelen, die knarsend toch altijd open ging. En was je maar de ladder, waarop dat piepnieuw nageslacht omhoog kon klimmen. We houden jou dicht bij ons, omdat we je niet willen achterlaten. Niet kunnen achterlaten. Je bent een deel van ons leven, verweven met ons tot in de kleinste poriën. Het eerste hoofdstuk, alle levenslessen ertussenin en tot op dit eigenste moment. Het is niet enkel mooi om een huis te voorzien voor jouw hart, maar ook om het een echte thuis te geven. En dat doen we. Soms krampachtig, soms met veel verdriet. Maar altijd met liefde. Maar vandaag... Vandaag kon de wereld vol zijn van geluk,

vakantie

Afbeelding
we liepen nog even de tuin in we wilden dassen zien, glimwormen we wilden uilen horen, zeggen waar het op aankwam maar de wind ging tekeer in de dennen als een trein die voorbijreed en wij voelden ons achtergelaten op een perron kijk zei je nog hoe de zon opschuift maar het was schaduw daarna vouwden we de stoelen dicht we raapten schoenen uit het gras en deden lichten aan - Miriam Van hee Uit: Achter de bergen, 1996

Achterbank

Afbeelding
De migraine sloeg weer toe toen we de tent opbraken en ik moest ook braken en mocht vast van mijn vader op de achterbank van de auto gaan liggen om tot mijzelf te komen en opeens was alles weg en zo ongeveer bij Alkmaar voelde ik me weer OK en mijn zus vroeg of ik weer snel wilde zitten gaan, want iedereen dacht nu dat ze 'enigst' kind was en dat was ze niet en wilde ze ook niet zijn, totdat ze jaren later aan mij vroeg of ik geen migraine had, waardoor ik zou moeten liggen gaan, zodat ze dan niet dachten dat we misschien een stelletje waren. - Mas Papo Inzending poëziewedstrijd

Twee

Afbeelding
In de stad veranderen de andere mij in Marokkaan. Ik zie ze denken. Maar wat is denken? Dacht afgelopen nacht dat ik een puzzel aan het leggen was; het bleek een afbeelding van mezelf in staat van ontbinding; ik herkende mezelf aan mijn zwarte gympen. Op de radio hoorde ik (een paar jaar geleden) een bioloog zeggen: de natuur is door de warme winter van streek, overal in de stad denken planten dat het lente is. Het helpt een baby in de armen te leggen van een dement mens - baby of huisdier, wetenschappelijk onderzoek heeft het aangetoond, als ik me niet vergis. Ik ken bijna niemand uit de straat waarin ik tien jaar woon. De bovenbuurvrouw zonnebaadt in het zolderraam. We drinken een kop thee. Plotseling zegt ze: de stad weerkaatst in de autoramen als een rommelige boekenkast. - Mustafa Stitou Uit: Het Parool, 7 april 2009.

Wat denk je...

Afbeelding
Zou het op een trage zondagmiddag gebeuren ergens tussen lentegroen en appelbloesem dat ik je ontmoet dat alle wilgen harten dragen dat alle vogels uitgelaten vragen wie, o wie is die glimlach die steeds breder het wonder terugziet in het kabbelende water - Olga Van Akkeren Inzending poëziewedstrijd