Het is mooi een raam te zijn waarin het licht niet dooft voor al wie denkt: 'Het is al laat'.

Op een ochtend klopte de mier al vroeg op de deur van de eekhoorn. ‘Gezellig,’ zei de eekhoorn. ‘Maar daar kom ik niet voor,’ zei de mier. ‘Maar je hebt toch wel zin in wat stroop?’ ‘Nou ja … een klein beetje dan.’ Met zijn mond vol stroop vertelde de mier waarvoor hij gekomen was. ‘We moesten elkaar een tijdje niet zien,’ zei hij. ‘Waarom niet?’ vroeg de eekhoorn verbaasd. Hij vond het juist heel gezellig als de mier zo maar langs kwam. Hij had zijn mond vol pap en keek de mier met grote ogen aan. ‘Om erachter te komen of we elkaar zullen missen,’ zei de mier. ‘Missen?’ ‘Missen. Je weet toch wel wat dat is?’ ‘Nee,’ zei de eekhoorn. ‘Missen is iets wat je voelt als iets er niet is.’ ‘Wat voel je dan?’ ‘Ja, daar gaat het nou om.’ ‘Dan zullen we elkaar dus missen,’ zei de eekhoorn verdrietig. ‘Nee,’ zei de mier, ‘want we kunnen elkaar ook vergeten.’ ‘Vergeten! Jou?!’ riep de eekhoorn . ‘Nou,’ zei de mier. ‘Schreeuw maar niet zo hard.’ De eekhoorn legde zijn hoofd

Wat ons onderscheidt van beesten is dat wij zo snel opgeven. Eén tik en we vragen smekend om een onderbreking. Of we geven forfait. Het is dat wij altijd weten van een weg terug, rood aangelopen en verongelijkt. Dan liever om het even welk dier. Een vogel die stopte met vliegen, zelfs in een kooi, ik heb daar nooit van gehoord. - Max Temmerman won vandaag de Publieksprijs Gedichtendag 2014

You only need the light when it’s burning low Only miss the sun when it’s starts to snow Only know you love her when you let her go And you let her go Staring at the bottom of your glass Hoping one day you will make a dream last The dreams come slow and goes so fast And you see her when you close your eyes Maybe one day you will understand why Everything you touch all it dies But you only need the light when it’s burning low Only miss the sun when it’s starts to snow Only know your love her when you let her go Only know you’ve been high when you’re feeling low Only hate the road when you’re missin’ home Only know your love her when you let her go Staring at the ceiling in the dark Same ol’ empty feeling in your heart Cause love comes slow and it goes so fast Well you see her when you fall asleep But to never to touch, no never to keep Because you loved her to much And you dive too deep 'Cause you only need the light when it’s burning low Only miss the sun when it’s starts to

The birds they sang at the break of day "Start again", I heard them say Don't dwell on what has passed away Or what is yet to be Ah, the wars they will be fought again The holy dove, she will be caught again Bought and sold and bought again The dove is never free Ring the bells that still can ring Forget your perfect offering There is a crack, a crack in everything That's how the light gets in We asked for signs, the signs were sent The birth betrayed, the marriage spent Yeah, the widowhood of every government Signs for all to see I can't run no more with that lawless crowd While the killers in high places say their prayers out loud But they've summoned, they've summoned up a thundercloud And they're going to hear from me Ring the bells that still can ring Forget your perfect offering There is a crack, a crack in everything That's how the light gets in You can add

Als ik mezelf had mogen scheppen, zou ik minder  fouten hebben gemaakt. Ik liet mij niet zo verdwalen  tussen het gebrekkig zijn en het gebrekkige zijn.  Ik gaf mij broodkruimels om de weg terug  te vinden, al weet ik niet welke weg dat was en waar  die eigenlijk naartoe ging en hoe die heette.  Ik at het brood in plaats van het te strooien; honger  maakt alle wegen eindeloos lang en laat geen tijd voor rust  in de berm, de lucht te zien en daar een vogel thuis.  - Ted van Lieshout  uit: Jij bent mijn mooiste landschap

mijn kussen ruikt naar jou je kous ligt achtergelaten mijn bed voelt nog naar de ochtend je kus gevormd op mijn wang de omtrek van je knuffel nog om me heen je lach nog ingescand je zo stilzwijgend herinneren waas die voor je ogen hangt je alleen voorkomen in mijn dromen mijn vingers zoeken nog naar je laatste kus plagend op mijn glimlach gedrukt gevonden liefste weemoed, dat is het juiste woord heimwee naar opvulling van de knuffelomtrek die nu nog mooi afgelijnd mijn huid kietelt - Sofie Vanlerberghe

Het was een prachtige ochtend in het bos. De lijster zat zacht te fluiten in de struik onder de eik en de karper liet het water van de vijver af en toe even rimpelen. Er woei geen wind, de zon scheen langs de takken, liet hier en daar een druppel dauw glinsteren, en langs de rivier leek de grond wel te dampen. Het werd een warme dag, maar het was nog een zachte, heldere ochtend. De eekhoorn was vroeg opgestaan en snoof de geur van hars en seringen in zich op. Hij liet zijn voeten bungelen in het water van de vijver en vroeg zich af welke dag nog mooier zou kunnen zijn dan deze dag. Een dag met dikke, verse sneeuw? Of een dag met zwarte wolken in de verte, als de zon nog schijnt, en met bliksemschichten zo mooi dat je ze wel zou willenpakken? Naast hem lag een vel papier. Hij wilde een brief schrijven. Hij wilde eindelijk weer een iemand iets laten weten. Maar hij wist niet wie of wat. Hij pakte zijn pen en schreef: Beste Toen legde hij zijn pen weer neer. Hij wilde iedereen wel schrijv

Als ik een man was zou ik wel weten hoe mij lief te hebben. Ik zou mijn plotselinge droefheden een bedding geven, mijn natte haar naar achteren strijken, mijn boodschappenlijstjes zou ik aanbidden en proberen te doorgronden. Ik zou mijn lege flessen naar de glasbak dragen en zeggen 'onze'. Ik zou mij aaien en met mijn oor op mijn buik willen horen tot waar mijn hart harder bonsde. Ik zou chocola voor mij kopen en die niet helemaal opeten maar ook een stukje voor mij bewaren. Ik zou naar vroeger vragen en de naam van de hond van mijn eerste man's tweede vrouw zelfs onthouden. Ik zou mij loslaten zodra ik los wou en ik zou mij vertrouwen waar ik ook heen wou. Ik zou mij afhalen als ik terugkwam en dan blij zijn. Ik zou zelf (als ik die man was) niet vaak weg zijn, maar trouw tot in de dood (na honderd jaar) en van al mijn onderkinnen de een nog mooier dan de ander vinden en heerlijk hoe ik rook