Het is mooi een raam te zijn waarin het licht niet dooft voor al wie denkt: 'Het is al laat'.

I play Haydn after a black day and feel  simple warmth in my hands. The keys are willing. Soft hammers strike. The resonance green, lively and calm. The music says freedom exists and someone doesn't pay the emperor tax. I push down my hands in my Haydnpockets and imitate a person looking on the world calmly. I hoist the Haydnflaf - it signifies: "We don't give in. But want peace." The music is a glass-house on the slope where the stones fly, the stones roll. And the stones roll right through but each pane stays whole. - Tomas Tranströmer vertaling door Robin Fulton

Hoewel ik nergens op je hopen mocht, liep ik op zatte voeten langs de grachten om voor een deur een uur op jou te wachten alsof ik had gevonden wat ik zocht. Passanten zagen mij daar pikzwart staan, terwijl ik dacht hoe jij me zou herkennen. Ook ik zou even aan je moeten wennen, maar dan begon het hoofdstuk van bestaan. Ik zou je onder lissen laten gluren en wat ik had bedacht, had jij gezegd. We zouden naar de bange vissen turen. Een zachte hand kwam op een hand terecht. Zo stelde ik me voor dat jij zou duren. Toen ik je vond, was jij verrassend echt. -  Ilja Leonard Pfeiffer

Ik denk niet aan wat nog komen zou Hoe mooi het had kunnen zijn Ik onthou liever al ben ik in de rouw Wat prachtig was en fijn Ik vraag me niet af waarom het was Dat het noodlot die wonde sneed Ik onthou liever hoe mooi het leven was Dan al dat diepe leed Voor duizelingwekkend groot verdriet Bestaat geen medicijn Want we weten maar beseffen niet Hoe onvoorstelbaar kwetsbaar wij wel zijn Want magische woorden zijn er niet Het lot valt ons diep en zwaar Niets verzacht ons groot verdriet Dus steunen we mekaar Al is het gemis zo triest en hard Wij denken aan elke lach Die blijft voor eeuwig in ons hart En troost ons elke dag - Bart Peeters Vandaag had je 86 jaar geworden. Maar we wisten eigenlijk allemaal dat het nooit zo ver zou komen... Het ga je goed, daarboven!

Ik heb zo te doen met acteurs. Ze moeten zoveel acteren en altijd in andermans kleren, ik heb echt te doen met acteurs. Waarom wordt men ooit acteur? Het komt hier op neer, strikt genomen, dat men door een deur op moet komen en af moet gaan, ook door een deur. En al wat men doet daartussen zal altijd weer afgekraakt worden door wezens van hogere orde, dat zijn de toneelcriticussen. Die zelf niet op kunnen komen en zelf niet af hoeven gaan en daartussen niets hebben gedaan dan kwalijk genomen. Ik heb zo te doen met acteurs. Ze zitten hem zo te knijpen. Ik kan het maar niet begrijpen: waarom zijn er nog acteurs? - Annie M.G. Schmidt

Er kwam een kaart. Er kwam een heel verhaal. Het heette brokken maken, maar eeuwig vrienden was ook mooi geweest. Ik schreef terug Nooit eerder met zo weinig woorden, om niet te zeggen geen. Ik schreef een o. Een bel van zeep. Het cijfer niets. Dat was niet lief, maar wel een schone titel voor een brief. - Bart Moeyaert