De nacht wacht

Kom, verdwijn met mij

de nacht wacht in Amsterdam

of elders,

laten we onze zinnen verzetten

naar vergeten plaatsen,

of elders

En kom, laten we daar proosten,

zodat we

mede klinkers worden

van zij die de woorden even willen

weggooien

naar oneindigheid

of elders

Kom, laat ons tranen weglachen

(Ik zou ze van je wangen willen aaien

en je verborgen zorgen

even in mijn armen willen sluiten,

tot ze stilletjes stikken

want ik heb wel wat liefde over, moet

je weten

zo ook vriendschap, of troost

ik heb zo veel over

voor jou)

Dus kom, kom eens hier

en koester mee,

koester mij, dan kan ik

gerust in slaap vallen en reizen

naar vergetelheid

of elders.

- Emanuelle Gernay