De bijen hangen zo loom...

De bijen hangen zo loom aan de bloemen en de zonneschijn
ligt zo lui op de grond. Er woekert een vredelijke lediggang.
Ledigheid is des duivels oorkussen. Wat doen de mensen niet
allemaal uit verveling. Ze studeren uit verveling, ze bidden
uit verveling, ze verlieven zich, gaan trouwen en vermenig-
vuldigen zich uit verveling en ten slotte sterven ze uit ver-
veling en - dat is het gekke - alles met de meest gewichtige
gezichten, zonder dat ze merken waarom, en ze zien er weer
ik veel wat in. Al deze helden, deze genieën, deze domkop-
pen, deze heiligen, deze zondaren, deze familievaders zijn in
wezen niets anders dan geraffineerde lediggangers. Waarom
moet ik dat juist nu weten? Waarom kan ik mezelf niet au
sérieux nemen, en het arme popje een rok aantrekken en een
paraplu in de hand geven, zodat het zeer rechtschapen, zeer
nuttig en zeer redelijk wordt? Waarom moet ik dat juist nu
weten? Ik ben een ellendige grappenmaker. Waarom kan
ik mijn grappen niet ook met een ernstig gezicht vertonen?
De man die hier net wegging  - God wat was ik jaloers op
hem, ik had hem uit jaloezie willen afranselen. O, ooit eens
iemand anders te kunnen zijn! 'n Minuutje maar.

- Georg Büchner
Uit: Leonce en Lena