In de rij

We leren haast aan alsof het gedrag is. Het is geen gedrag,
het is iets wat daar sterk aan doet denken maar
het gebeurt ernaast, terwijl je stilstaat
en iemand passeert je,

fluistert: geen tijd te blijven staan, overal wachten ze op je,
loop door, iemand fluistert zo dicht bij je oor dat je het
min of meer zelf hebt bedacht en dat heb je, zolang je
maar snel bent laat je alles achter,
ben je iedereen voor.

We komen met al onze haast, want we hebben uitbundig verzameld,
groots ingeslagen, we hangen boordevol, tassen dragend,
onder de oksels geklemd, onder de kin opgestapeld

bij een nieuwe caissière. Zij glimlacht opmerkelijk traag.
Het systeem ligt er helemaal uit, zegt ze. Al uren,
niet voor eerst vandaag. U kunt koffie krijgen.

Of wachten als u wilt, een klachtenbrief
schrijven. Maar ze zijn onderweg.
Echt. Ik heb het nagevraagd.

- Ester Naomi Perquin