Je rug

Tot ik je rug zag – alsof je iets wilde met mij

daarom streelde ik met mijn ogen je rug

ach, hoe lang al kende ik die

ik wilde het niet denken deze gemeenplaats
maar het waren mijn ogen die dachten
alles in ons is geschiedenis alles

er moet zelfs een tijd zijn geweest waarin wij
nog niet eens bestonden, zo lang al

ik wilde je rug strelen zonder mijzelf te zoeken
onder je huid en ook jou zocht ik daar niet
wij zijn daar onvindbaar

liefde is een woord voor iets anders
dan ik zocht, niet de liefde heeft ons gemaakt

wij zijn gemaakt met onverschillig aandachtig
geduldig gereedschap, hetzelfde
dat ons weer afbreekt

we kennen de zwijgende anatomische prenten
die laten zien hoe het is

de witte wervels en ribben en schouderbladen
het witte weerloze skelet
waarmee het begint en ophoudt

daarom streelde ik met mijn ogen je rug

- Rutger Kopland