Het is mooi een raam te zijn waarin het licht niet dooft voor al wie denkt: 'Het is al laat'.

I hope in this year to come, you make mistakes. Because if you are making mistakes, then you are making new things, trying new things, learning, living, pushing yourself, changing yourself, changing the world. You're doing things you've never done, and more importantly, you're Doing Something. So that's my wish for you, and all of us, and my wish for myself. Make new mistakes. Make glorious, amazing mistakes. Make mistakes nobody's ever made before. Don't freeze, don't stop, don't worry that it isn't good enough, or it isn't perfect, whatever it is: art, or love, or work or family or life. Whatever it is you're scared of doing, do it. Make your mistakes, next year and forever.

Hè ik wou jij was de lucht dat ik je ademen kon en je zien in het hoge licht en door je gaan kon. Waar zijn je armen en je handen en die witte overschone landen van je schouders en schijnende borst – ik heb zo’n honger en dorst. - Herman Gorter uit: ik vind je zo lief en zo licht

Hij zei: “Gaan wil ik al een eeuwigheid en nu het kan krijg ik mijn ene voet niet voor de andere.” De man deed het hem voor. “Zo moeilijk is het maar.” “Toch ben ik als de dood. Wat als de hond niet bij het hek zit? Een hart is niet van elastiek dat eeuwig rekt.” - Bart Moeyaert

Of zoiets prettig langzaams als het lezen van een boek het rondreizen te voet het zenden of ontvangen van een brief per post, met van een stevig handbeschreven papier de envelop en een met spuug beplakte kleurengedrukte, inktgestempelde zegel er op; wat langzaam is kan meer persoonlijk zijn en meer privé: wat stilstaat deelt zichzelf misschien het meeste mee. - Elly De Waard

Ga nu maar liggen liefste in de tuin, de lege plekken in het hoge gras, ik heb altijd gewild dat ik dat was, een lege plek voor iemand, om te blijven - Rutger Kopland

Tot ik je rug zag – alsof je iets wilde met mij daarom streelde ik met mijn ogen je rug ach, hoe lang al kende ik die ik wilde het niet denken deze gemeenplaats maar het waren mijn ogen die dachten alles in ons is geschiedenis alles er moet zelfs een tijd zijn geweest waarin wij nog niet eens bestonden, zo lang al ik wilde je rug strelen zonder mijzelf te zoeken onder je huid en ook jou zocht ik daar niet wij zijn daar onvindbaar liefde is een woord voor iets anders dan ik zocht, niet de liefde heeft ons gemaakt wij zijn gemaakt met onverschillig aandachtig geduldig gereedschap, hetzelfde dat ons weer afbreekt we kennen de zwijgende anatomische prenten die laten zien hoe het is de witte wervels en ribben en schouderbladen het witte weerloze skelet waarmee het begint en ophoudt daarom streelde ik met mijn ogen je rug - Rutger Kopland