Het is mooi een raam te zijn waarin het licht niet dooft voor al wie denkt: 'Het is al laat'.

Ik zet het donker op een kier en laat de sneeuw hemelsbreed de kamer binnen. Het is nacht. De vloer is naakt en fluistert onder mijn voeten. De lucht is van glas. Behoedzaam raap ik   de scherven op nog voor er iets gevallen is. De slaap die ik niet kan vatten heeft de vorm van je lichaam aangenomen. Mijn hand hangt stil. Een vogel twijfelt boven het landschap. Ik schuif de gordijnen dicht en hoop dat alles weer in de plooi valt. - Jan Geerts

Als het laatste woord gevallen is, zullen we het oprapen, het aan ons oor houden en luisteren of het ademt, of het ons nog iets te zeggen heeft, iets dat wij over het hoofd zagen, iets dat wij eerder niet wilden weten. Misschien dat het ons troost. - Elvis Peeters uit Dichter (2008)

E r hoeft nog altijd niet veel te gebeuren voor ik aan je denk iets wat niet op jou lijkt is al genoeg dan denk ik kijk dit lijkt echt niet op haar - Maud Vanhauwaert

Dit is het verhaal van een merkwaardig fenomeen in de vorm van een roofdier geïnjecteerd met oestrogeen met een speelse blik achter een masker fond-de-teint verscheurde ze me van een biefstuk tot filet americain toen ik het roofdier om haar naam vroeg zei ze ik ben Isabelle en jij mag op me schieten maar nooit krijg je mijn vel en toen was de jacht geopend op gewillig wild ik had amper kruid verschoten en daar lag ze al gevild Ja we hebben ons verleden ik ben niet trots op elk moment maar het heden heeft geen reden  als ik jou nooit had gekend want weet je, Isabelle,  het leven is een spel waar ik de regels nooit van heb geleerd ik weet ik leef te snel maar ooit leer ik het wel zolang je mij af en toe es ambeteert Het was niet enkel lust en passie, ze verdoofde ook mijn pijn toen ik vrienden had verloren die eikels bleken te zijn maar beter ben ik niet en nu de passie is geblust hoop ik dat een roofdier ook soms eikels lust - Arne Vanhaecke

Vader, wat zou ik er voor willen geven als je er af en toe nog eens kon zijn en een zondag kwam zitten in mijn leven bij mijn werk en mijn boeken en mijn wijn. Soms zie ik nog mannen van vijfentachtig (je weet wel waar) met een gezicht vol zon en zin, dan denk ik: godallemachtig als ik hem zo nog eens meenemen kon. Want op de een of de andere manier leef ik toch ook nog steeds voor jou: jouw ogen wil ik, met hun aandacht, pret en mededogen bij mijn geploeter, mijn huis en mijn hier: en ik zag ze zo graag een keer genieten van al wat ze met tranen achterlieten. - Michel Van Der Plas uit Vader, een bloemlezing door Gerda Dendooven