Op de punt van een pier

Maar ze wilde zo graag dus ik kuste haar,
de zee kloste reeds op haar enkels kant,
het soort waarvan vitrage wordt gemaakt.

Ze liet zich zakken in het water,
luchtkralen snoerden zich aaneen.
En ook de zon dook onder.

Ik bleef nog heel lang op de pier,
mijn rug jeukte, ik dacht
nu komen vast mijn vleugels door.

- Ellen Deckwitz