Wij zijn evenwijdig...

Ik bots tegen een vrouw met een hoofd-

doek. Ze zegt mijn hoofd is ingewikkeld.

'Doe hem af en je bent ontwikkeld' zegt

een man die zich tussen ons opdringt. Hij

heeft een schaduwbaardje van twee da-

gen en monkelt in zijn vuist _

(...)

Een vrouw tikt mij op de schouder, er zit

een hermelijn verwerkt in haar kraag. 'Je

bent aan het lekken' fluistert ze luid ter-

wijl ze het kopje van het beest krabt. Ik

kijk om maar zie geen druppels, geen

enkel spoor. 'Je gelooft mij niet' zegt de

vrouw 'maar je bent echt iets aan het

verliezen'. Ik kijk tussen mijn benen. De

vrouw zet een tupperware bakje neer.

'Blijf zo maar even staan' en de hermelijn

zegt haar na _

Iets verderop staat nog iemand wijdbeens

met een tupperware bakje tussen de be-

nen. Hij schreeuwt 'kijk ons hier wach-

ten op wat we aan het verliezen zijn' _

(...)

Er komt een vrouw naar mij toe. Ze zegt

'wij zijn evenwijdig, raken elkaar in het

oneindige, laten we rennen'. En we ren-

nen. Met onze armen zwaaien wij een

maat die bij ons past _

- Maud Vanhauwaert

Maud stelde gisteren haar tweede gedichtenbundel voor, 'Wij zijn evenwijdig',
op het Eilandfestival te Antwerpen. Een straffe madam met een groot hart voor taal.