En heel toevallig...

En heel toevallig, op een ochtend,

een ochtend van niets,

vergat ik nog lang en gelukkig te leven.

Ik dacht: wat ben ik nú toch vergeten?

Ik ging alles na wat ik bezat,

klampte me aan vermoedens vast,

wees onwaarschijnlijkheden slechts met moeite af,

trok rimpels, beet op nagels,

draaide seconden om en om,

zei: desnoods... of: wat er ook gebeurt...

of: ik zal...

had overal alles voor over,

maar ik vond niet wat het was

wat ik toen, die ochtend,

toevallig vergat.

- Toon Tellegen