De plooien van je lach zijn een spier in mijn geheugen,
elke traan een spoor en streelweg in mijn wangen.
Ik droom je tot ik zelf verga en
enkel nog in droomnevel besta.
Daar ontbrandt een nieuw begin
en wij zijn samen oud in gesteente,
diamant en goud.
- Axel Daeseleire