er zit een helder zijn in kleuren

dat zich zo rond midden mei

door de mazen van mijn net-

vlies weet te glippen.

alles valt dan plots weer op

jou, en ik nog 't allermeest.

de lichtheid van je lichaam

waarmee het 's ochtends

-jij nog vast in slaap-

'liefste' zegt bijvoorbeeld.

het blauwe in je blik

wanneer je dan

-ik nog vast in slaap-

je oog op mij laat vallen

zodat we moeten hollen

achter ieder voorbij beeld

bijvoorbeeld.

- Marianne Van Remoortel