Essentie van het missen

Ik mis de linkshandige, schitterend

spiegelbeeld naast mij aan tafel, ik mis

haar tot brakens toe, dagelijks. Het is

de kern van het gemis, het missen zelf,

zegt men. Dat zal ik, met gestrekte

hals, fijntjes ontkennen. Dat zal ik

schuimbekkend tegenspreken. de tijd

is een ruimte, je bent altijd bij haar,
zegt men. Ik kijk in de lege spiegel.

Geleerde onzin, schandalige troost.
Ze reed weg met mijn goud, mijn geluk

in haar fietstas, hief haar smalle hand

en verdween tussen de weiden. De kern

van gemis laat mij koud, geen wijsgerige

held gaat mij helpen. Ik mis

het vlees, haar linkshandige lichaam.

- Anna Enquist
Uit: 'De tussentijd'