Ik weet niet of je bent gekomen

om te blijven. Je hebt je vaste stek
gevonden bij het raam- naar buiten

kijkend. Alsof je alweer gauw

zult gaan. Ik weet niet.

En mij neemt je ene hand

in zijn kom, terwijl de andere

afdwalend zegt- ga je gang dan, ga,

ik zal je niet tegenhouden. Ik

zal niet je reden zijn.

Mijn kleine stappen

en jouw grote stappen

zijn zwervend plots gevallen in dezelfde pas.

Het is een wonder, een echt

wonder. Wij houden elkaars handen

en onze eigen harten vast.

- Jo Govaerts