Ick sagh mijn Nimphe in 'tsuetste van het jaer

In eenen beemdt, geleghen aen de sije

Van eenen hof, alleen' eerlijck en blije

Neffens een gracht, waer af het water claer

Geboordt met lis, cruydt en bloemen, vuer-waer

Lustigher scheen dan alle schilderije;

Noit man en sagh schoonder tapisserije,

Soo schoon was 't veldt ghebloeydt soo hier en daer

Als Flora sat sy daer op de bloemen:

Deur heur schoonheydt magh men se Venus noemen,

Om heur verstandt Minerva wijs van sinne:

Diana oock om heur reyn eerlyck wesen:

Boven Juno is sy weert t'sijn gepresen.

T'sindts die tijd aen'queeldt mijn siele om heur minne.

- Jonker Jan van der Noot