Het is mooi een raam te zijn waarin het licht niet dooft voor al wie denkt: 'Het is al laat'.

Kom, verdwijn met mij de nacht wacht in Amsterdam of elders, laten we onze zinnen verzetten naar vergeten plaatsen, of elders En kom, laten we daar proosten, zodat we mede klinkers worden van zij die de woorden even willen weggooien naar oneindigheid of elders Kom, laat ons tranen weglachen (Ik zou ze van je wangen willen aaien en je verborgen zorgen even in mijn armen willen sluiten, tot ze stilletjes stikken want ik heb wel wat liefde over, moet je weten zo ook vriendschap, of troost ik heb zo veel over voor jou) Dus kom, kom eens hier en koester mee, koester mij, dan kan ik gerust in slaap vallen en reizen naar vergetelheid of elders. - Emanuelle Gernay

- Voor Margot - Dat ge mij nooit als juffrouw hebt gezien terwijl ik in uw huis altijd 'schooltje' kwam spelen dat ik nu in m'n eentje bij uw steen op bezoek moet in plaats van steevast elke zaterdag met velen Da ge mijn man nie hebt leren kennen om dan stiekem achter zijn rug uw duim op te steken dat 't laatste wa ge hoorde mijn tranen was die 's nachts om uw terugkomst bleven smeken Da ge mij nu niet gaat zien afstuderen en niet zult lachen met mijn gekke proffen dat ik na al 't bloed zweet en tranen niet met een stuk taart in uw zetel zal neerploffen Da ge daar boven met uw benen zit te zwengelen en rode wijn drinkt zonder op mij te wachten da ge met oma rondedansjes doet zonder een kus op mijn bol om de pijn te verzachten Da ge later niet met uw beide grote handen over mijn bolle

Het meisje tegenover mij heeft haar apparatuur uitgeschakeld maar de dopjes in haar oren laten zitten. Kort kijkt ze me aan met een flauwe glimlach alsof ze iets herkent maar direct wendt ze haar blik af naar buiten. Ze heeft me niet gezien. Ze bevond zich al op de drempel. Onder haar hals bloeit een blos op als wordt ze ineens iets gewaar dat er ongezien al enige tijd moet geweest zijn. Dat kijken zien wordt is niet vanzelfsprekend. Je moet er een blik voor uitschakelen.  De alomtegenwoordigheid van muziek valt niet meer uit te bannen. - Piet Gerbrandy

ik vroeg of je nog van me hield  en je zweeg lange tijd  tot je 'kijk', zei, 'beneden' daar stonden in langzaam  en laaghangend licht  twee reeën een ogenblik stil,  toen vluchtten zij snel en gewichtloos  het struikgewas in hier en daar werden bladeren geel  dat was wat je daarna zou zeggen  'september, de herfst komt er aan' - Miriam Van Hee

Oké. Het is echt wel oké! De rit verliep vlot, het huisje was relatief snel gevonden en de sleutel nog sneller. Ik maakte me natuurlijk weer eens zorgen om niets. De eerste nacht verliep wat moeizaam, omdat het huis langs alle kanten kraakt. Het vroeg dus iets meer moeite om op te staan, al verdween dat gevoel meteen als ik de rolluiken opende. De bergen volledig gehuld in een fantastische mist. Snel een koffietje zetten, een dikke trui aan en naar buiten! Geweldig, dit. Ongelooflijk genieten van de stilte om me heen. Ik mis eigenlijk niet echt iemand om dit mee te delen, klinkt dat gek? De rest van de dag ga ik op trektocht. Een avontuurlijke wandeling van 9 kilometer, dat zal me wel lukken he. Of niet? Ik duw de twijfels weg en vertrek met een rugzak vol praktische dingen en veel goede moed. De eerste kilometers van de wandeling wegen mentaal zwaarder dan ik dacht. "Is 9 km toch niet te veel ineens? En wat als ik mijn voet omsla of iets anders ergs voor heb? Stel dat ik v

Morgen is het zo ver: dan vertrek ik voor een weekje alleen weg. Toch niet zo bijzonder, hoor ik je denken. Voor mij is het dat wel. Na jarenlang vakanties met het gezin, daarna met het lief en nog eens daarna met de vriendengroep... Zou ik niet weten hoe het voelt om echt héél de tijd met jezelf te zijn. En kan ik dat eigenlijk wel? Misschien ben ik m'n eigen gezelschap na een dag alweer beu. De vraag blijft ook of ik genoeg zal durven en of ik niet eenzaam raak. Waarom dan toch? For starters: als ik niet alleen weg ging, dan had ik gewoon géén vakantie. Iedereen heeft drukke agenda's, reizen moeten lang op voorhand gepland worden en buiten de schoolvakanties om... Niet vanzelfsprekend voor de leerkrachten in de vriendenkring. Daarnaast sprak het idee me eigenlijk wel aan. "Dat moet ik toch kunnen, niet?"Het is ook een goeie leerschool voor het echte Alleen Wonen, wat er stilaan zit aan te komen. Niet echt natuurlijk, want vakanties zijn niet hetzelfde als de dag