Het is mooi een raam te zijn waarin het licht niet dooft voor al wie denkt: 'Het is al laat'.

Maar ze wilde zo graag dus ik kuste haar, de zee kloste reeds op haar enkels kant, het soort waarvan vitrage wordt gemaakt. Ze liet zich zakken in het water, luchtkralen snoerden zich aaneen. En ook de zon dook onder. Ik bleef nog heel lang op de pier, mijn rug jeukte, ik dacht nu komen vast mijn vleugels door. - Ellen Deckwitz

Ik bots tegen een vrouw met een hoofd- doek. Ze zegt mijn hoofd is ingewikkeld. 'Doe hem af en je bent ontwikkeld' zegt een man die zich tussen ons opdringt. Hij heeft een schaduwbaardje van twee da- gen en monkelt in zijn vuist _ (...) Een vrouw tikt mij op de schouder, er zit een hermelijn verwerkt in haar kraag. 'Je bent aan het lekken' fluistert ze luid ter- wijl ze het kopje van het beest krabt. Ik kijk om maar zie geen druppels, geen enkel spoor. 'Je gelooft mij niet' zegt de vrouw 'maar je bent echt iets aan het verliezen'. Ik kijk tussen mijn benen. De vrouw zet een tupperware bakje neer. 'Blijf zo maar even staan' en de hermelijn zegt haar na _ Iets verderop staat nog iemand wijdbeens met een tupperware bakje tussen de be- nen. Hij schreeuwt 'kijk ons hier wach- ten op wat we aan het verliezen zijn' _ (...) Er komt een vrouw naar mij toe. Ze zegt 'wij zijn evenwijdig, rak

Kijk niet te vaak achterom Wat achter ons ligt werd te licht soms te zwaar gewogen, is in en buiten ons om voorbij gegaan. - Hannie Rouweler